یک رود و صد مسیر ،همین است زندگی
با مرگ خو بگیر ،همین است زندگی
باگریه سر به سنگ بزن تمام راه
ای رود سر به زیر ،همین است زندگی
تاوان دل بریدن از کوهسار
دریاست یا کویر ؟همین است زندگی
بر گِرد خویش پیله تنیدن به صد امید
این رنج دلپذیر همین است زندگی
پرواز در حصار فروبسته حیات
آزاد یا اسیر ،همین است زندگی
چون زخم، لب گشودن و چون شمع سوختن
لبخند ناگزیر،همین است زندگی
دلخوش به جمع کردن یک مشت آرزو
این شادی حقیر ،همین است زندگی
با اشک سر به خانه دلگیر غم زدن
گاهی اگر چه دیر ،همین است زندگی
لبخند و اشک،شادی و غم،رنج و آرزو
از ما به دل مگیر ،همین است زندگی
#فاضل-نظری
فکرش نباش
مال کسی جز تو نیستم
دیگر به فکر هم نفسی
جز تو نیستم
عشق تو خواست با تو عجینم کند که کرد
وقتی به عمق من برسی
جز تو نیستم
بعد از چقدر این طرفو آن طرف زدن
فهمیده ام که درهوسی
جز تو نیستم
یک آسمان اگر چه بهرویم گشوده است
من راضی ام که درقفسی
جز تو نیستم
حالا خیالم از تو که راحت شود عزیز
دیگر به فکر هیچ کسی
جز تو نیستم
میگن خواب یه مرگ کوتاهه
ولى چه فرق عجیبى است
بین مرگ و خواب
وقتى عزیزى خوابیده
دلت مى خواد حتى هیچ پرنده اى پر نزنه تابیدارنشه
و وقتى مرده
دوست دارى با بلندترین صداى دنیا
بیدارش کنى ولى افسوس
تا هستیم قدر همدیگر را بدانیم
آدمهای دنیای هر کس دو دسته هستند. آدمهای داشته و نداشته.
آدمهای داشته همان کسانی هستند که کنارشان غذا میخوری، راه میروی و حتی میخندی. آدمهای داشته یعنی همان آدمهای روزمره!
هر روز میبینیشان. چشم توی چشم میشوید. اما
دسته دوم آدمهای نداشته هستند. همانها که حسرت داشتنشان توی دلت مدام بالا و پایین می شود اما نباید که داشته باشیشان!
چون اگر به تو تعلق داشته باشند، میشوند آدم روزمره!
اصلا قشنگی این آدمها به نداشتنشان است.
باید از دور نگاهشان کنی.
بعد بودنشان را قاب بگیری و بچسبانی بهترین جای دلت!
واقعیت این است که ما بیشتر از آدمهای داشته، با آدمهای نداشتهمان زندگی میکنیم.
همینها هستند که به زندگیمان عمق میبخشند.
همینها هستند که امید را در دلمان زنده میکنند.
گریه و خندهمان را میفهمند و سکوتمان را ترجمه میکنند.
نداشتن این آدمها درد دارد اما قشنگی زندگی به همین نداشتن آمهاست.
به این است که از دور نگاهشان کنی و لبخند بزنی و بگویی: آدم نداشته! اگر بدانی چقدر دوستت دارم.!!
درباره این سایت